Zabaw się w projektanta wnętrz, czyli gra planszowa o aranżacji wnętrz

Wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy, ale gry planszowe przeżywają obecnie swój renesans. Jeżeli wierzyć danym serwisu BoardGameGeek, największego portalu poświęconego analogowej rozrywce, tylko w zeszłym roku ukazało się prawie cztery tysiące nowych tytułów! Tak duża liczba gier sprawia, że ich autorzy stale poszukają świeżych, oryginalnych tematów, które pozwolą im się wyróżnić na tle konkurencji – no bo ile można grać w kolejne produkcje o zombie, czarodziejach czy Cthulhu? Przykład „Domku” pokazuje, że udaną grę planszową można zrobić nawet o aranżacji wnętrz.

„Domek” to polska gra karciana, która szturmem skradła serca graczy na całym świecie (na chwilę obecną została przetłumaczona na 17 różnych języków, w tym m.in. chiński, koreański czy portugalski). Celem zabawy jest zaprojektowanie i urządzenie tytułowego domku. Problem w tym, że dostępną przestrzeń – do naszej dyspozycji otrzymujemy dwa piętra – musimy zagospodarować w sposób jak najbardziej efektywny i logiczny. Taka sauna przyniesie nam najwięcej punków, gdy wybudujemy ją tuż obok łazienki. Podobnie sprawa wygląda ze spiżarnią, która powinna znajdować się w towarzystwie kuchni. Salon? Im większy, tym lepiej. W końcu przy aranżacji wnętrz trzeba zadbać o komfort domowników. Specjalny bonus otrzymuje się też za funkcjonalność. Trafia on w nasze ręce, jeżeli na każdym piętrze udało się nam zbudować po łazience.

Przebieg rozgrywki

„Domek” to klasyczna gra familijna, więc siłą rzeczy posiada bardzo proste, przystępne zasady. Gracze na przemian dobierają ze specjalnego toru karty pomieszczeń i dodatków, a następnie układają je na swoich osobistych planszach. Warto się jednak przy tym dobrze zastanowić, bo raz położona karta nie może zostać później przesunięta – chyba że w czasie rozgrywki uda się nam zatrudnić Majstra. Ten pozwala zamienić miejscami dwa pomieszczenia w ukończonym domu.

Majster jest przykładem karty z talii dodatków, do której należą płytki dachowe, wyposażenie, narzędzia i właśnie pomocnicy. Generalnie karty z tej talii zapewniają dodatkowe punkty oraz umożliwiają manipulację innymi kartami.

Szkopuł w tym, że tor, z którego gracze dobierają w swojej turze dwie karty, podzielony jest na dwa rzędy. Na dolnym znajdują się pomieszczenia, a na górnym dodatki. Karty te są ze sobą na stałe połączone. Jeżeli zatem graczowi zależy na konkretnym pomieszczeniu, to musi wziąć też dodatek, który znajduje się nad nim. I vice versa. Oznacza to, że w każdej swojej turze stajemy przed ciężkimi wyborami.

I to w zasadzie tyle. Gra trwa dwanaście rund, a po zakończeniu ostatniej następuje podliczenie punktów. Wygrywa gracz, który w trakcie rozgrywki zgromadził ich najwięcej.

Dobre, bo polskie

Gra jest prosta, ale posiada kilka zasad. Na szczęście są one raczej intuicyjne i logiczne. Na przykład pomieszczenie może zostać umieszczone na wyższej kondygnacji tylko i wyłącznie wtedy, gdy znajduje się pod nim inny pokój. Ma to sens, bo izba nie może przecież wisieć w powietrzu. Podobnie wygląda kwestia otrzymywania punktów za dach – będziemy mieli ich zdecydowanie więcej, jeżeli uda nam się zebrać płytki w tym samym kolorze. Wszakże dachu nie powinno się wykonywać techniką patchworkową…

Prostota zasad to jedno, ale gra przyciąga również wyjątkową oprawą graficzną. Gra jest niezwykle kolorowa, a same karty pełne są szczegółowych, humorystycznych ilustracji. Na wielu obrazkach Bartłomiej Kordowski poukrywał również nawiązania do popkultury – a to zamrożonego w karbonicie Hana Solo, a to szafę skrywającą wejście do fantastycznej krainy… Ogólnie rzecz ujmując jest zabawnie i bardzo familijnie.

„Domek” to wyjątkowa pozycja zarówno dla początkujących, jak i dla zaawansowanych graczy. I jednocześnie świetna okazja do tego, żeby popuścić wodze fantazji i zaprojektować swój wymarzony dom – z fortepianem, maszyną do lodów czy wanną z hydromasażem. Co ciekawe, „Domek” nie jest wcale jedyną grą planszową o aranżacji wnętrz, ale o tym być może napiszę więcej w jednym z następnych wpisów… 🙂

W artykule wykorzystano materiały prasowe wydawnictwa Rebel.